wiadomości o firmie Jacob-Abraham-Camille Pissarro, „Młynarz” impresjonizmu

Jacob-Abraham-Camille Pissarro, „Młynarz” impresjonizmu

Camille Pissarro(10 lipca 1830 - 13 listopada 1903) byłMistrz francuskiego impresjonizmu, urodzony w St. Thomas na Antylach, zmarły w Paryżu w 1903 roku.

Na rok przed śmiercią Gauguin na Tahiti napisał: „On jest moim nauczycielem”.Trzy lata po jego śmierciCézanne, „ojciec malarstwa współczesnego”, znalazł się w swoim katalogu eksponowanych prac.Z szacunkiem podpisany "Paweł Cezanne, uczeńPissarro”.

Camille Pissarro, wśród mistrzów impresjonistów, Pissarro jest jedynym malarzem, który brał udział we wszystkich 8 wystawach impresjonistów i można go określić jako najbardziej zdeterminowanego mistrza sztuki impresjonistycznej.Pissarro jest konsekwentnym malarzem impresjonistycznym, pionierem impresjonizmu i jest znany jako „Miller” impresjonizmu.

Pissarro od najmłodszych lat wykazywał żywe zainteresowanie sztuką, ale dopiero w wieku dwudziestu pięciu lat miał okazję przyjechać do Paryża, aby nawiązać kontakt ze światem sztuki.W Paryżu poznał malarza Corota, a później w swoim prywatnym studio Moneta, Cezanne'a, Baziera, Renoira i Sisleya.Jego wczesne obrazy przedstawiające paryskie pejzaże zostały wybrane na oficjalne wystawy w latach 1864-1870.

W 1870 wyjechał do Londynu, aby uciec przed wojną;po powrocie jego prace nie były już akceptowane przez oficjalne salony, a jego los był ściśle związany z losami impresjonistów.Podobnie jak inni impresjoniści, na jego prace wpłynęła również sztuka japońska.Wyraża współczesne pejzaże jasnymi kolorami i drżącymi pociągnięciami pędzla.

Z silną ciekawością Pissarro nieustannie odkrywa nowe techniki.

W latach 1885-1890 podążał za malarzem Georges-Pierre Seuratem w Pointillism, ale później powrócił do swojej oryginalnej techniki.

W 1892 r. diler Durand-Luel przeprowadził dla niego dużą retrospektywę.Od tego czasu Pissarro poświęcił się przedstawianiu pejzaży miejskich, zwłaszcza paryskich pejzaży ulicznych z lotu ptaka, skupiając się na ruchliwych ulicach i zaułkach, i takie prace w końcu przyniosły mu międzynarodową renomę.

Malarz impresjonistyczny

Impresjonizm to szkoła malarstwa zrodzona we Francji w drugiej połowie XIX wieku, a jej przedstawiciele to między innymi Monet, Manet, Camille Pissarro, Renoir, Sisley, Degas, Morisot, Bazieu i Paul · Cezanne itd. Odziedziczyli oni francuski realizm Tradycja poprzednika malarza Courbeta polegająca na „stawieniu sztuki naprzeciw współczesnemu życiu”, a także uwolniła ich twórczość od zależności od tematów takich jak historia, mitologia, religia itp. oraz pozbyła się tradycyjnego programu malarskiego opowiadania historii.Skrępowani artyści wyszli z pracowni, zagłębili się w pola, wsie i ulice, stawiając na pierwszym miejscu świeże i żywe postrzeganie natury, uważnie obserwowali skąpaną w świetle naturalną scenerię, szukali i chwytali ciepłe i Zimne zmiany i interakcje kolorów, a także szybkie chwytanie obiektu do woli, ale dokładnie, rejestruje ciągle zmieniające się efekty światła i koloru na płótnie, pozostawiając chwilowy i ponadczasowy obraz.Sposób szkicowania w bezpośrednim świetle zewnętrznym, uchwycone żywe impresje i prezentowane style, nie można nie uznać za pionierskie dzieło malarstwa impresjonistycznego i rewolucję w malarstwie.Wpływ sztuki impresjonistycznej rozprzestrzenił się na cały kraj i osiągnął wspaniałe osiągnięcia.Do dziś ich prace pozostają najpopularniejszymi skarbami sztuki ludzkości.

Malarze impresjonistyczni dzielą się na dwa rodzaje: ciężkie światło i kolor oraz ciężkie modelowanie i szkicowanie.Pierwszą reprezentują Monet i Renoir, drugą reprezentuje Degas, a Camille Pissarro jest pomiędzy.

Camille Pissarro jest konsekwentnym malarzem impresjonistycznym.Jego znaczenie dla impresjonizmu jest nawet większe niż znaczenie Moneta.Jego wysoki charakter moralny wzbudza podziw wszystkich.W oczach impresjonistów jest rodzicem tej luźnej rodziny.Ludzie czcili go jako impresjonistę Mojżesza (posłańca Boga, przywódcę Izraelitów).

Camille Pissarro można nazwać „ostoją” grupy impresjonistów.Chociaż „popularność społeczna” kilku innych mistrzów impresjonizmu jest większa niż jego, ogólna rola jest wciąż inna.

Cezanne, Gauguin itd. wszyscy nazywali siebie uczniami Pissarro.Jest jedynym malarzem, który brał udział we wszystkich 8 wystawach impresjonistów.Bez względu na to, jak duża jest presja ze strony świata zewnętrznego i ile jest wewnętrznych sporów, Pissarro spokojnie wytrwa, przyciągając Cezanne'a, Gauguina, Seurata, Signaca i innych do udziału w wystawie zbiorowej.

Camille Pissarro, który pochodził z rodziny kupieckiej, niechętnie wchodził w interesy ze swoim ojcem.Ale kiedy przyjechał do Francji na studia malarskie, żył w zakłopotaniu, a jego obrazów nie można było sprzedać, więc musiał pracować jako malarz, żeby zarobić na życie.Ale powiedział: „Malowanie mnie uszczęśliwia, to jest moje życie, nic innego się nie liczy”.Po przeczytaniu jego 1867 „Jallais, Pontoise”, pisarz Zola nazwał go „trzecim naszych czasów”.Jeden z czterech wielkich malarzy.Jego pędzel jest solidny i obszerny, a on ma tradycję mistrza.Tak piękny obraz może zrobić tylko uczciwa osoba.”

Pissarro również kiedyś podziwiał styl założyciela pointylizmu, George'a Seurata i malował niektóre prace tą techniką, ale wkrótce zdał sobie sprawę, że pointylizm nie był odpowiedni dla jego temperamentu i nadal musiał go uczciwie używać.Stwórz swój własny styl.Ten obraz z 1873 roku „Pontoise: Zbocza Ermitażu” wydaje się sprawiać, że ludzie powąchają świeże powietrze wsi.Stary chłop, który skupiał się na rolnictwie, sprawiał, że ludzie czuli się trochę jak sam Pissarro.Po 60. roku życia jego życie poprawiło się, ale nie mógł chodzić z powodu choroby nóg, więc codziennie malował przy oknie, aż do śmierci.

Praca reprezentacyjna

Zbocza Ermitażu

Pissarro urodził się 10 lipca 1830 r. jako obywatel duński. Jego rodzice chcieli, aby robił karierę w biznesie, ale sztuką interesował się od dzieciństwa, a ze sztuką zetknął się dopiero w wieku 25 lat. Pissarro preferował japońskie kadrowanie rozmycia, wyrażające współczesne krajobrazy jasnymi kolorami i drżącymi pociągnięciami pędzla.Pissarro był właściwie wiejskim malarzem pejzażowym, starającym się jak najlepiej wyrazić jedność człowieka i środowiska, czerpać z niego pożywienie i wyrażać harmonię domów i wsi.

„Pontoise: Slope of Hermitage” został namalowany dwa lata po powrocie rodziny Pissarro do Francji, a rodzina mieszkała w Pontoise przez 10 lat.Pissarro i jego rodzina mieszkają w osobnych domach w dzielnicy Ermitażu na wzgórzach Pontoise, z których wszystkie są nowszymi budynkami, ale niedaleko jest też stare miasto z niektórymi budynkami z XVII-XVIII wieku.

Budynki te wydają się solidne i starożytne na obrazie Pissarro, a cały obraz ma zdrową, wiejską atmosferę, z gołymi drzewami, dymiącymi kominami i dobrze zaoranymi polami, co sprawia wrażenie pulchnego i starożytnego.Wrażenie to potęguje wczesnojesienna sceneria miasta.

Siła wyrażona na zdjęciu najpierw pochodzi z ostro warstwowej kompozycji.Autorka celowo tworzy silny kontrast pomiędzy całością budynku a drzewami, ale także z niejasnej harmonii pomiędzy kolorami.Zieleń i błękit, szarości i beże, a nawet czerwienie rur kominowych są spychane na dalszy plan bez dodawania niepotrzebnego połysku.Nad gęstym domem po prawej stronie drzewa zarysowują poetycki wzór.Ten zygzakowaty pędzel, w którym Pissarro jest dobry, sprawia, że ​​obraz wydaje się żywy i zwiększa praktyczny efekt ukośnych linii.Oczy ludzi w naturalny sposób skierują się na górną część obrazu - Zamek Mathuran.

Stacja kolejowa Lordship Lynn

W wieku 25 lat Pissarro zainteresował się pejzażami Corota ze szkoły Barbizon na Wystawie Światowej, co skłoniło go do podążania artystyczną ścieżką malarstwa pejzażowego przez całe życie.

Później odbył specjalną wycieczkę, aby odwiedzić Corota i otrzymał wskazówki i nauczanie od Corota.W połowie lat 60. Pissarro brał udział w wystawie Salon jako uczeń Corota i do lat 70. jego styl malarski pozostawał pod wpływem stylu Corota.W tej pracy wyraźnie wyczuwamy użycie ekspresyjnych technik Corota.

W tej pracy czysty i świeży niebiesko-zielony ton stylu Corota oraz prosta i elegancka, spokojna atmosfera z klasycznym urokiem są oczywiste, a metoda malowania jest spokojna.

„Droga do Lufsiene”

Uczenie się Pissarro od Corota nie było bynajmniej imitacją, ale wyjątkową wrażliwą percepcją.Doskonale zintegrował metodę malarską Corota ze swoimi oryginalnymi umiejętnościami i nieskrępowanym stylem, i pojawił się w bardzo naturalnej formie.na ekranie.To, co widzimy w tej „Drogi do Lufoussiene” to nie tylko cień Corota, ale więcej świeżego powietrza Pissarro, jasne słońce, miękkie i dalekosiężne zachmurzone niebo, dające poczucie czasu, przestrzeni i koloru ludzi jest cudowne , a realizm tego wrażenia może przywoływać wspomnienia wszystkich tak, jakby tam byli.

„Wrażenie wsi, zima”

W tym „Wrażeniu wioski, zima” Pissarro próbował zastąpić swoje oryginalne delikatne pociągnięcia pędzlem większymi, stabilnymi i solidnymi pociągnięciami pędzla Cezanne'a, a kolory mają również proste przejście między ciepłem i zimnem, podobnie jak w stylu Cézanne'a.Kolorowe bloki są grube i płaskie, a obraz pełen siły i wagi.Ale cały obraz jest bardziej żywy i ciepły niż Cezanne.

„Ogród warzywny i kwitnące drzewa: wiosna w Ponte Oise”

Pissarro rzeczywiście należy do reprezentacyjnych dzieł stylu wczesnego impresjonizmu.Powstała pod koniec lat 70. XX wieku.Bardziej typowa jest praca malarza „Ogród warzywny i drzewa kwiatowe: wiosna w Ponte Oise” z 1877 roku.Używa małych pociągnięć do rysowania kształtów, a przejścia konfiguracji kolorów są bardzo subtelne, bogate, stabilne i gęste, co jest znaną metodą malowania Pissarro.Ten rodzaj malarstwa ma podobieństwa do późniejszego puentylizmu Seurata, ale temperament wewnętrzny jest inny.Obraz ten daje ludziom poczucie swobody, radości i witalności.Artystka jest niczym piosenkarka, która uwodzicielską scenerią wiosny dopełnia wesołymi pociągnięciami pędzla.

„Ulica Montmartre”

Kiedy Pissarro wszedł w dojrzałą fazę swoich późniejszych lat, wykluczył ingerencję zewnętrznych metod malarskich, pokazał wspaniałe umiejętności i majestat pewnego siebie malarza-weterana impresjonisty.W późniejszym okresie malował głównie tętniące życiem miasta i budynki uliczne, głównie z lotu ptaka..W późniejszych latach malował sceny uliczne ze swojej sypialni na piętrze.Ta „Montmartre Avenue” jest reprezentatywna.

To jest panorama alei Montmartre.Obie strony ulicy pełne są zdjęć.Tłum się płynie, a ruch jest duży.Ze względu na szeroki kąt widzenia jest tu wiele budynków, a przepływ samochodów i koni jest bardzo mały.Można go narysować tylko grubymi pociągnięciami pędzla.Wygląda jednak wyjątkowo.Żywy, w połączeniu z dokładną perspektywą, przepływ pojazdów i ludzi na obrazie wydaje się poruszać na obrazie, który przedstawia ruchliwe i żywe sceny współczesnego miasta.Zapowiada scenę, którą futuryści XX wieku chętnie przedstawiali – szybki rytm współczesnych miast.Na tym obrazie kompozycja jest wielka, scena uliczna uroczysta i wielka;kolory są nasycone i miękkie, w kontraście barw chłodnych i ciepłych, pełne przejść półtonów, tworzących delikatną i zróżnicowaną tonację szarości, ale bardzo jasną, pokazuje Światło jest pełne, pociągnięcia pędzla są równe i żywe , a chropowatość i szczegóły są zintegrowane, ukazując wyjątkowy styl artystyczny Pissarro.

Inne zajęcia

Pozostałe sześć prac Pissarro w Pekinie to „Sekwana i Luwr”, „Bulwar w lesie w śniegu”, „Żniwa Monfoucaulta”, „Azyl Errani” i „Ogród Pustelni”.Corner i Rue Enélie w pobliżu Pontoise.